Direkt zu:

England 1977

Dat weer 1977. Ik studeer an de Uni in Hamborg Düütsch un Engelsch, wull Schoolmester warrn. För een Johr bün ik denn na England gahn. Na dor, woneem de Touristen nich henkaamt – na den Noordoosten, also Newcastle un Durham. Jeden Freedagavend klemm sik mien Fründ Adrian sien Gitarr ünner’n Arm un wi trocken los. Dör de Pubs, wo jeedeen, de dor Lust to harr, 2 oder 3 Leder spelen kunn. Dor heff ik eerst richtig Engelsch lehrt – de Spraak, un woans de Lüüd dor ticken doot. Adrian much dat geern: Mit anner Lüüd in’t Snacken kamen, ok mit Lüüd tohoop Musik maken un jüm dorbi wat afkieken.

Nu weer ja in Düütschland ok jüst de Folk-Musik in Gang kamen – mit Zupfgeigenhansel mit düütsche Volksmusik, mit demokraatsche Volksleder vun Hein un Os. Oder Hannes Wader, de ok mit plattdüütsche Stücken rutkeem – Leder vun dat Stück Land, woneem du to Huus büst, woneem du de Minschen kennen deist un dat Land dien Land is. Vundaag seggt wi dor woll Identität to. 1976 is Helmut Debus ut de Wersermasch mit sien eerste LP rutkamen. Un de heet: Wo ik herkam.

Man hier in England keem noch wat bavento: Hier leep dat dör’nanner mit de Traditschoon un den neen Klang. De Gitarr kunnst du hören oder de Vigelien oder de Tin Whistle. Man denn ok den ganzen Schandudel mit elektrische Verstärker un Beat-Rhythmus. Steeleye Span hebbt ut den Traditional „All around my hat“ en Stück Rock-Musik maakt. Ut Newcastle – also dicht bi mi bi – weer de Grupp Lindisfarne. Un wenn ik de ehr Leed „Fog on the Tyne“ hören dee, denn heff ik dor Noorddüütschland ruthöört: Wenn de Daak dat Water hoochtreckt – wat dat nu de Elv is, de Werser oder de Eems.

Adrian harr en Repertoire mit söss oder acht Stücken. Bi mi bavenan stünn „Skyscraper Wean“ – en Leed in de Regionalspraak Lowland Scots. De Familie is in en Hoochhuus ümtrocken, un dat Kind kriggt nu een Mahltiet den Dag weniger – wo doch dat Botterbroot, dat Mudder ut’t Finster smitt, ünnen gor nich ankamen kann: De Schangs is 1 to 99. Sozialkritik an uns Tiet, infungen mit Plie un Ironie:

O ye cannae fling pieces oot a twenty-story flat,
seven-hundred hungry weans will testify to that,
If it’s butter, cheese or jeely, if the breid is plain or pan,
The odds against it reaching earth are ninety-nine to one.