Erster Marktplatz Kaakspütte

Gifft dat unner Ostfresen wall en rechtschapen Minske,
de nix weet un nix kennt van unse Leerder Gallmarkt?
Komen se doch mit Zug, mit Wagens un Raden un Autos
ut alle Hoken un Hörns un over de Eemse bi Noort!
Is dat darum en Wunner, wenn wi stolt sünd, wi Stadtjers,
un uns dar dick up doon up unse grote Markt?
He is neet erst van güstern, siet 440 Jahren (Anmarken: vandaag 502 Jahr)
was he de beste Deel van de Oktobermaant.

Wolleer harr he sien Stee rund um de olle Kaakspütte,
do was dat Westerenne noch Middelstück van lüttje Leer.
Hannel un Wannel namm to, un gau harr de Markt dar kien Bott mehr.
Do fung de Teltstadt ant Wannern un baude bi't Öwer sük up.
Nu gung't erst los: dat flietige Handwark broch, wat 't to Koop harr,
un dat Landvolk kwamm mit sien Rewe up Wagen un Schipp.
De Telten stunnen bit wiet in de Peper- un Tünndragerstrate,
un mit de Deren mussen se heel na de Peermarkt hen.

Middeweeks, de erste Dag, brochen de Kleibuurn hör Peerde,
Pollerknechten un -maiden sungen hör Lüst dör de Stadt.
Dönnerdags kwammen vant Sand alle de Buurn mit hör Kohjen,
kwammen mit Kind un Kegel un hör Dennsten darbi.
Elker Jung funn sien Marktbruut un satt mit hör in de Mallmöhln,
up Waagebööntje wur danzt, och, wat gung dat der her!
Un an de leste Freedag was dat Stadtvolk ant Fieren,
dar bleef kien Steert in Huus un kien elt Wief bi de Pott.

Un de Tiet de gung hen. Gallmarkt wur groter un groter,
weer was Gebreck an Rüümte, en neeje Stee muß der her.
Do kreeg he dar sien Riek, war wi hum vandage finnen,
ja, ok de olle Peermarkt gaff noch sien Bett för hum her.
Un de Deren kregen en stolte Bau up de Nesse,
was doch uns Leerder Veehmarkt al in heel Düütsland bekennt.
Jung, wat en Koppel Volk strömde do smaals tohope,
dat was en Fieren un Swieren, alls was ut Rand un Band!

Dann kwammen Tieden, do Oorlog de Welt regeerde,
'n Bült gung in Dutt. Man taje hull sük unse Gallmarkt.
Langst hett he weer de schofel Jahrn overwunnen,
Groter un stolter as noit wist he sien Herelkeit.

Vöö!s is vergahn, sien olle Gesicht gung verloren,
Pollerdennsten in Dracht swajen neet mehr dör de Stadt.
He gung ok mit de Tiet, man brengt he neet doch noch vandage
Ogenverkökelderee, blot in moderner Gewand?

Dit Jahr hew wi besünner Grund, hum to fieren:
veerhunnertfieftig Jahr ward he, uns Jubilar!
So lang is't her, as Edzard, de Fürst, uns hum schunken
as Mehrder van Hannel un Wannel, as Bliedskupbrenger darto.
Wi willn hum priesen, wi Ollen, un willn neet vergeten,
wat he dör de Jahrhunnerden west hett för uns Stadt Leer.
Man de Jungen hör Harten sölen vandage noch puckern,
wenn mit „Radau" un „Radum" de Trummlers ropen: Gallmarkt!

Wilhelmine Siefkes